Γεια σας Βολιώτισσες και μπραβο για τη προσπαθεια σας. Θα σας πω και εγω εν ταχει τη δικη μου ιστορια, για την οποια ενω δεν ντρεπομαι εγω σαν ατομο, ντρεπομαι να την μοιραστω για κοινωνικους λογους και γιατι ξερω πως θα τ ακουσω. Δεν περιμενω κανεις να με καταλαβει. Κανεις δεν μπορει να μπει μεσα σου να δει ποσα νιωθεις για εναν ανθρωπο.Κανεις δεν μπαινει στα παπουτσια σου και όλοι μονο να κρινουν ξερουν.

Όλα ξεκίνησα πριν εναμιση χρόνο, όταν πηγα για δουλεια στο μαγαζι του. Απο την αρχη μου αρεσε σαν αντρας και συντομα δημιουργηθηκε μεταξυ μας μεγαλη οικειοτητα. Τρεις μηνες μετα βγηκαμε ολοι μαζι απο το μαγαζι και στην εξοδο με κοιταζε και τον κοιταζα τοσο εντονα. Ηταν τοσο δυνατο.

Με πηγε σπιτι και εκει ξεκινησαν ολα. Είμαστε μαζί απο τοτε. Ερωτευμενοι πολυ. Δυστυχως το πρωτο διαστημα που ημασταν μαζι η γυναικα του εμεινε εγκυος και δεν μπορουσε να τη χωρισει. Ειναι απιστευτος πατερας και το θαυμαζω αυτο.

Ξερω πως μια μερα θα χωρισει και θα ειμαστε μαζι.Θα κανουμε τη δικη μας οικογενεια και τα παιδια μας θα του μοιαζουν. Ειναι ο πρωτος αντρας που εκανε την καρδια μου να χτυπα. Με κοιταει και θελω να πεθανω εκεινη την ωρα. Δεν μπορω δευτερολεπτο μακρια του.

Ξεκλεψαμε ενα σαββατοκυριακο και πηγαμε στην Αραχωβα, ειπε πως παει σε εκθεση στη γυναικα του και ηθελα ο χρονος να σταματησει εκει. Κοιμαμαι τον σκεφτομαι. Ανοιγω τα ματια μου τον σκεφτομαι.

Με προσεχει, με φροντιζει, με λατρευει!

Δεν το έχω πει πουθενα ουτε στις φιλες μου. Πηγα ν ανοιξω μια κουβεντα θεωρητικα και καλα και αρχισαν να με βριζουν επειδη ειναι παντρεμενος. Δυστυχισμενες. Ανικανες να καταλαβουν τον ερωτα, το παθος. Μονο να με κρινουν ηθελαν και να μου πουν πως δεν εχω μελλον μαζι του.

Ειναι σα να μου λενε πως δεν εχω ζωη. Όχι δεν ντρεπομαι. Να ντραπω που ερωτευτηκα, που αγαπησα, να ντραπω που ειμαι ευτυχισμενη, που γελαω ξανα μετα από χρονια;

Που ειναι η ντροπή;

Γιατι το 2019 θα πρεπει να νιωθουμε ντροπη για τετοια πραγματα; Δεν ειναι ανηθικο. Δεν τ οριζω καν εγω ειναι δυναμη πανω απο εμενα. Μπορει να συμβει στον καθενα ακομα και σ εσενα που τωρα μπορει να με κρινεις και να με βριζεις.

Δεν ειμαι τσούλα, ούτε αντροχωριστα. Ειμαι απλα μια παθιασμενη, ερωτευμενη γυναικα.

Ναι τ ομολογω πριν το ζησω και εγω θα με θεωρουσα τσουλα, οπως καθε γυναικα που θα εμπαινε αναμεσα σ ενα ζευγαρι, σημερα ξερω ομως πως δεν φταιω εγω. Ερωτευτηκα και μ ερωτευτηκε. Μεγαλυτερη ειναι η ευθυνη της γυναικας του. Ας τον κραταγε οπως κανω εγω τα παντα για να μη ξεκολλαει απο πανω μου. Υπηρχε χωρος να μπω, δεν προσπαθησα να τον κανω εγω.

Οσες το ζειτε κοριτσια, ζηστε το!

Ο ερωτας δεν ηταν και δεν θα ειναι ποτε ντροπη και παντα θα νικα, γιατί αν δεν νικησει δεν ηταν ερωτας.